درمان اختلال خواب در کودکان

اختلال خواب در کودکان را باید جدی گرفت چون هرگونه مشکلی در خواب کودک می‌تواند عاملی در تشدید سایر اختلالات روحی و روانی و البته جسمی او باشد. اما از کجا می‌توان دریافت که یک کودک دچار اختلالات خواب است؟

والدین با بررسی حالات و رفتارهای کودک خود می‌توانند پی به وجود هرگونه اختلال و ناراحتی در خواب او ببرند. تحقیقات نشان می‌دهد پسران در مقایسه با دختران بیشتر به چنین اختلالاتی مبتلا می‌شوند. همچنین فرزند اول بودن نیز شانس بروز این دسته از اختلالات را افزایش می‌دهد. گذشته از این موارد، عفونت گوش از مهمترین دلایل رایج در بروز اختلالات خواب به شمار می‌آید.

چرا اختلال خواب روی می‌دهد؟
والدین همواره نسبت به خواب کودک خود حساس هستند، به خصوص اگر کودک، تک فرزند باشد. این  نگرانی در بسیاری از موارد به مرحله دلواپسی نیز می‌رسد. از این رو پدر و مادر تلاش می‌کنند که کودک‌شان بر اساس یک برنامه زمان‌بندی شده مناسب به خواب رود. نکته مهم اینجاست که معمولا پسران بیش از دختران دچار اختلالات خواب می‌شوند.

به بیان دیگر آنها نسبت به این نوع مشکلات و سایر اختلالات مشابه حساسیت بیشتری دارند. از آنجا که پسربچه‌ها فعالیت بیشتری نسبت به دختربچه‌ها دارند، به خواب رفتن و در خواب ماندن آنها نیز به همان اندازه با اختلال همراه می‌شود. همچنین کودکانی که به طور مرتب دچار عفونت گوش می‌شوند بیشتر از سایر هم سن و سالان‌شان در شب هنگام از خواب می‌پرند.

بررسی‌های آماری نشان می‌دهد که کمتر از ۱۰ درصد کودکان نوپا از اختلال خوب ریشه‌داری رنج می‌برند که می‌تواند ناشی از شرایط خاص فیزیکی او باشد.

اختلالات یادگیری

اگر فرزند شما با مدرسه رفتن مشکل دارد یا از خواندن با صدای بلند، نوشتن مشق شب یا حل مسئله ریاضی می ترسد و در حوزه خاصی از یادگیری مشکلات طولانی مدت دارد، ممکن است به اختلالات یادگیری مبتلا باشد.

مغز کودکان مبتلا به این اختلالات، ساختار متفاوتی در نحوه دریافت و پردازش اطلاعات دارد.

به عبارت ساده، کودکان و بزرگسالان دارای اختلالات یادگیری، چیزهای مختلف را می بینند، می شنوند و درک می کنند.

اما در یادگیری اطلاعات و مهارت های جدید و استفاده از آنها مشکل دارند.

ناتوانی در یادگیری به میزان هوش یا انگیزه فرد ارتباطی ندارد و از طرفی کودکان مبتلا، تنبل و گنگ نیستند.

اکثر بچه ها با اختلالات یادگیری همانند بقیه افراد دارای هوش طبیعی هستند. فقط باید به شیوه هایی مناسب و سبک های یادگیری منحصر به فرد آموزش های لازم را ببینند.

علائم اختلالات یادگیری

علائم اختلالات یادگیری در کودکان متفاوت هستند. ممکن است یک کودک در خواندن و هجی کردن مشکل داشته باشد، در حالی که کودک دیگری عاشق خواندن کتاب است اما نمی تواند ریاضی را درک کند.

با این حال، برخی از علائم هشدار دهنده برای تشخیص اختلالات یادگیری در سنین مختلف رایج است.

با شناخت و یادگیری این علائم هشداردهنده، می توانید یک اختلال یادگیری را زود تشخیص داده و درمان کنید.

در کودکانی که اختلالات یادگیری ندارند هم ممکن است برخی از این علائم دیده شود ولی زمانی علائم نگران کننده هستند که در طولانی مدت، ادامه پیدا کنند.

اختلال لجبازی در کودکان

یکی از مسائلی که در میان کودکان و نوجوانان مشاهده می شود، لجبازی آن هاست . لجبازی، رفتاری نامطلوب و نادرست است که به صورت آسیب رساندن به خود، دشنام گفتن، گریه کردن، فریاد کشیدن و شکستن وسایل به چشم می خورد . این رفتارها اگر در حد کم باشد، طبیعی است اما اختلالی وجود دارد به نام اختلال لجبازی که مهم ترین نشانه آن نا فرمانی بیش از حد است . جالب است بدانید که لجبازی کودک بیش تر در فرزند اول دیده می شود، زیرا مادر می خواهد فرزندش را در بهترین شرایط ممکن تربیت کند و کنترل بیش تری بر رفتارهای او داشته باشد که در آخر سبب بروز لجبازی در کودک می شود .

این اختلال تا قبل از نوجوانی در پسران شیوع بیش تری دارد، اما پس از نوجوانی در پسران و دختران به یک میزان دیده می شود . اختلال لجبازی معمولا از ۸ سالگی آغاز می شود و در برخی مواقع نیز زودتر دیده می شود . سن بروز آن معمولا بین ۸ تا ۱۲ سالگی است .

نشانه های اختلال لجبازی در کودکان

کودک مبتلا به اختلال لجبازی و نافرمانی دارای نشانه هایی است :

• بد اخلاقی و اوقات تلخی های مداوم
• بحث بیش از حد با بزرگتر ها
• عدم پیروی از خواسته های بزرگترها
• اذیت کردن و آزار رساندن به مردم
• سرزنش دیگران به خاطر بد رفتاری و اشتباهای خود
• حساسیت و زود رنجی بیش از حد
• خشم دائمی
• کینه جویی
• صحبت نمودن زننده و تند در هنگام عصبانیت

باید گفت که اگر چهار مورد از علائم بالا بیش از شش ماه در کودک وجود داشته باشد، می توان گفت که کودک مبتلا به اختلال لجبازی و نافرمانی مقابله ای است .

اختلال اضطرابی در کودکان

اضطراب شایع‌ترین اختلال قرن است که در هر سنی دیده می‌شود. از هر ۸ کودک ۱ نفر مبتلا به اختلالات اضطرابی است. این اختلالات متنوع هستند. البته داشتن اضطراب و گذر از آن بخشی از دوران کودکی است، مثلا خیلی از کودکان از موجودات خیالی می‌ترسند، یا نگران سلامت خود و والدینشان هستند و… اما مهم این است که این نگرانی‌ها موقت و گذراست.

در اختلالات اضطرابی، نگرانی‌ها به‌طور مستمر و مداوم وجود دارند و باعث اختلال در عملکرد روزانه کودک مثل صحبت کردن در مهدکودک و کلاس، اجتناب از بازی کردن با همسالان، ترس از خوابیدن بعد از تماشای فیلم ترسناک و… می‌شوند.

اختلال اضطراب اجتماعی

این اختلال شامل ترس و نگرانی شدید کودکان از حضور در موقعیت‌های اجتماعی است. کودک از تلفن زدن، شروع مکالمات با دوستان، غذا خوردن در جمع، پاسخ دادن به معلمان و… اجتناب می‌کند. معمولا این کودکان آهسته صحبت می‌کنند، به چشم‌های دیگران نگاه نمی‌کنند و از ارتباط با همسالان پرهیز می‌کنند.

اختلال اضطراب جدایی

کودکان به‌طور طبیعی بین ۱۸ ماهگی تا ۳ سالگی در صورت جدایی از مادر نگران و مضطرب می‌شوند. اگر اضطراب جدایی از مادر به مدت طولانی و با شدت بالا باشد؛ یعنی مثلا کودک از رفتن به مهدکودک یا مدرسه اجتناب کند و علائمی مانند ترس شدید، حالت تهوع و استفراغ صبحگاهی، تعریق، تپش قلب و…داشته باشد، اختلال محسوب می‌شود. این نوع اختلال معمولا در سنین ۷ تا ۹ سالگی و بعضا در سنین بالاتر بروز پیدا می‌کند.

یکی از مهم ترین اهداف والدین، سلامت روان فرزندانشان است.

با متخصصان مجرب و توانمند ما به این هدف برسید