بهترین روانشناس کودک در مشهد

« مشاوره و روانشناسی کودک و نوجوان را با ما به بهترین شکل ممکن تجربه کنید. »

درباره ی اختلال نافرمانی کودکان بیشتر بدانیم:

اختلال نافرمانی کودکان یا نافرمانی مقابله‌ای یکی از اختلال‌های دوران کودکی است که با رفتارهای منفی، مبارزه‌جویانه، متمردانه و اغلب خصمانه نسبت به والدین و سایر چهره‌های مقتدر شناخته می‌شود. این رفتارهای کودک فقط زمانی بر بروز اختلال نافرمانی کودکان صدق می‌کنند که دست‌کم شش ماه دوام داشته باشند.

تشخیص اختلال نافرمانی کودکان

اگر چهار مورد از رفتارهای زیر به مدت بیشتر از شش ماه و به‌صورت مداوم و هم‌زمان در یک کودک مشاهده شود، آن کودک دچار اختلال نافرمانی کودکان است.

• از دست دادن کنترل رفتار
• جروبحث با بزرگ‌سالان، مقابله یا امتناع فعالانه با درخواست‌ها یا قوانین بزرگ‌سالان
• رفتارهای عامدانه برای اذیت و آزار دیگران
• سرزنش دیگران برای اشتباه‌های خود
• حساسیت بیش‌ازحد به رفتارهای دیگران
• عصبی و زودرنج بودن
• کینه‌توزی و کینه‌جویی در برابر اذیت دیگران
• این اختلال رفتارهای منفی‌گرایانه و مبارزه‌جویانه به صورت مداوم و از سر لجبازی بروز می‌کند و کودک تمایلی به مصالحه و مذاکره با بزرگ‌سالان و همسالان نشان نمی‌دهد. این سرپیچی‌های کودکانه می‌تواند شامل آزمایش و نزدیک شدن عمدی به محدودیت‌ها شود. کودک برای آزمایش محدودیت‌ها معمولاً سفارش‌ها را نادیده می‌گیرد، جروبحث می‌کند و نمی‌تواند سرزنش را تحمل کند.
• این رفتارهای پرخاشگرانه می‌تواند متوجه همسالان یا بزرگ‌ترها باشد و به‌صورت آزار عمدی دیگران یا پرخاشگری کلامی (بدون برخوردهای فیزیکی شدید که در اختلال سلوک دیده می‌شود) بروز داده می‌شود.
• کودکان مبتلابه این اختلال معمولاً خودشان را نافرمان یا پرخاشگر نمی‌دانند و رفتارهایشان را به‌عنوان پاسخ به تقاضا یا شرایط غیرمعقول توجیه می‌کنند.

آشکارسازی این اختلال رفتاری همواره در خانه و محیط خانواده بروز پیدا می‌کنند و در مدرسه و جامعه دیده نمی‌شود.

بی انگیزه بودن و تنبلی کودکان

در برخی مواقع به نظر می رسد فرزند شما به هیچ چیزی علاقه ای ندارد. چه در مدرسه، چه در هنر و چه در تمرین موسیقی یا حتی بازی کردن، او دوست ندارد در هیچ کاری شرکت کند. ایجاد انگیزه در بچه ‌ها کار آسانی نیست، به خصوص اگر تنبل باشند و تمایل دارند بهانه ای برای بی انگیزه بودن خود پیدا کنند.

در این شرایط به عنوان والدین می توانید راهکارهای زیر را در نظر بگیرید:

• علت را بررسی کنید. شاید شما او را مجبور به کاری کرده اید که دوست ندارد.
• داستان های مربوط به دوران کودکی خود را برای آن ها بازگو کنید و تجربیات خود را برای تشویق آن ها تعریف کنید.
• از رفتار فرزندتان نگران نباشید. نگرانی شما ممکن است باعث شود روی آن ها فشار بیاورید و حتی آن ها را تشویق می کند که در برابر شما مقاومت کنند.
• به کودک انگیزه بدهید. روش هایی را پیدا کنید تا فرزندانتان بتواند به تنهایی انگیزه خودش را پیدا کنند. خود انگیزشی از چیزی که توسط دیگران هدایت شده، قدرت بیشتری دارد.
• فرزند خود را وادار نکنید تا خودشان را سرگرمی کنند. به آن ها گزینه های را پیشنهاد بدهید و بگذارید خودشان انتخاب کنند. بچه ها بیشتر به چیزی که خودشان انتخاب می کنند علاقه دارند.
• به کودک مسئولیت های بدهید. کودکان بزرگتر را مسئول وظایفی از قبیل شستن ظرف ها یا تمیز کردن خانه کرده و محدودیت هایی را برای آن ها مشخص کنید مثلا اینکه فقط حق دارند یک بار فیلم تماشا کنند.
• کودکان کوچکتر را تشویق کنید تا با سرگرم کردن کودک بزرگ تر کارهای روزانه را انجام دهند. مثلا مسابقه بگذارید چه کسی بیشترین اسباب بازی ها یا کاغذها را از روی زمین جمع می کند یا چه کسی اول تختخواب خود را مرتب می کند.

بیشتر بدانیم : اوتیسم چیست ؟

تعارض بین خواسته‌های والدین و گروه همسالان

در این دوران، نوجوان تحت تأثیر گروه همسالان می‌باشد و والدین را مرتبط به نسل گذشته می‌داند که نیازها و خواسته‌های عصر حاضر او را درک نمی‌کنند. لذا نوجوان خود را در این میان کاملاً گیج احساس می‌کند چون حاضر نیست که محبت والدین را هم از دست بدهد. در چنین مواقعی نوجوانان بعضاً همانند هنرپیشه‌ها نقش بازی می‌کنند تا از مقبولیت والدین و گروه همسالان، هر دو برخوردار شوند.

در دوره نوجوانی، والدین و نوجوانان از جهات مختلف جسمانی، روانی و فیزیولوژیکی از همدیگر فاصله می گیرند.

اختلال کم توجهی-بیش فعالی