بهترین مشاور کودک در مشهد
« مشاوره و روانشناسی کودک و نوجوان تخصص ماست. »
پرخاشگری کودکان
خشم در کودکان به طور کلی دو دلیل رایج دارد؛ محیطی که کودکان در آن قرار دارند و به مرور زمان یاد گرفته‌اند که برای رسیدن به خواسته‌های خود در آن محیط از خشم استفاده و پرخاشگری را بروز دهند و همچنین، الگو گیری از والدینی که پرخاشگری را جایگزین حل مسائل خود کرده‌اند.
نوجوانان در سن پرچالشی قرار دارند؛ دورانی که نوجوان در جستجوی هویت خود است و در این راه ممکن است پرخاشگر شود که مسلما قصد نافرمانی از والدین را ندارد و تنها به دنبال استقلال و یافتن هویت خود است.
گاهی حالت‌های روان شناختی نوجوانان همانند محرومیت‌ها، تبعیض‌ها، کمبود محبت‌ها و… می‌تواند خشم آنها را برانگیخته کند و رفتار نادرست والدین می‌تواند باعث سرکشی و طغیان این خشم و پرخاشگری شود. گاهی خشم متناوبی که در کوکان و نوجوانان دیده می‌شود ناشی از نوعی اختلال خلقی است که نیازمند درمان توسط روان‌شناس و روان‌پزشک دارد.
در دوران شیوع کرونا، والدین استرس و هیجانات شدیدی را در جهت مراقبت از فرزندان خود تحمل کردند و این نگرانی‌ها و استرس‌ها مستقیما به فرزندان نیز منتقل شده است که خود علتی برای بروز پرخاشگری است. اضطراب والدین در این ایام مستقیما به فرزندان آنها منتقل می‌شود و تمامی رفتارهای بازدارنده و وسواس گونه در این ایام و ماندن در خانه، منجر به خستگی روانی و نهایتا بروز خشم و پرخاشگری می‌شود.
توان مالی خانواده‌ها در فراهم کردن امکانات آموزش آنلاین در ایام کرونا اشاره کرد و استرس ناشی از عدم توان فراهم کردن امکانات را یکی از دلایل بروز پرخاشگری دانست. زندگی انسان‌ها در ارتباط با یکدیگر معنا می‌شود و این قرنطینه و ارتباط به صورت آنلاین و از طریق فضای مجازی اثرات منفی در ارتباط افراد گذاشته است.
خودکشی نوجوانان
اقدام به خودکشی و آسیب به خود در کودکان و به ویژه نوجوانان تمام جوامع و کشورها دیده می‌شود. همچنین ممکن است این اقدام در موقعیت‌های بحرانی مانند همه گیری کرونا و افزایش فشارهای روانی و .. افزایش یابد، از این رو نظام‌های بهداشتی و درمانی در بسیاری از کشورها راهبردهایی را برای پیشگیری از خودکشی اتخاد کرده‌اند که از جمله آنها آموزش همگانی است.
یکی از راهبردهای اولیه برای پیشگیری از خودکشی کودکان و نوجوانان کاربرد آموزش همگانی درباره شناخت عوامل خطر، روش‌های پیشگیری، شناسایی کودکان و نوجوانان در معرض خطر و شیوه‌های کمک گرفتن از مراکز تخصصی است.
خودکشی برآیند تاثیر عوامل مختلف زیستی، روانشناختی و اجتماعی است و معمولا به یک دلیل خاص اتفاق نمی‌افتد بنابراین ضروریست عواملی که برخی نوجوانان را در خطر اقدام به خودکشی قرار می‌دهد را بشناسیم و برای کاهش آن اقدام کنیم.
بسیاری از نوجوانانی که دست به خودکشی می زنند به یک بیماری روانپزشکی زمینه ای مانند افسردگی مبتلا هستند و به همین دلیل برای کنار آمدن و سازگاری با تنشهایی که در دوران بلوغ رایج است، توانایی کمتری دارند مانند طرد شدن از سوی همسالان و ممکن است کودکان یا نوجوانان به این نتیجه برسند که وضعیت خیلی بد است، نمی توان اوضاع را تغییر داد و هیچ راه نجاتی وجود ندارد؛ بنابراین، آنها در واکنش به مشکلاتی که پیش رو دارند ممکن است دست به خودکشی بزنند.
بیشتر بدانیم : بازی درمانی
اختلافات فرزندان با والدین
اختلاف بین والدین و فرزندان یا همان فاصله بین نسل ها موضوعی مهم و مورد توجه روان شناسان است؛ زیرا از گذشته تاکنون همواره این دو نسل با یکدیگر در تضاد و تعارض بوده اند. با بررسی علل این مساله در می یابیم که بسیاری از والدین به تصور اینکه نیاز فرزندانشان صرفاً در تهیه لباس زیبا و تغذیه مناسب خلاصه می شود، از ایجاد جو صمیمانه و ارتباط دوستانه با آنان خودداری می کنند، به همین دلیل دائماً بین آنها بر سر مسائل مختلف، اختلاف به وجود می آید.
کارشناسان تربیتی معتقدند، پدر و مادرها به این دلیل نمی توانند با فرزندان نوجوان خود روابط صمیمانه برقرار کنند که آنان را با زمان نوجوانی خود مقایسه می کنند و انتظار دارند مانند فرزندان آن زمان رفتار کنند، حال آنکه خودشان نیز در آن ایام با والدین خود در تضاد بودند و همین مشکل را داشتند.
این اختلاف سلیقه که در بسیاری از خانواده ها به چشم می خورد، اغلب به کشمکش و تعارض بین والدین و فرزندان منجر می شود.
در مقابل نوجوان هم به هر طریقی مقاومت می کند برای آنکه دوست دارد به خاطر دل خودش زندگی کند و سلیقه، اعتقادات و ارزش های خود را به کار ببندد. به همین دلیل نافرمانی می کند و تعارض به وجود می آورد.
تعارض بین فرزند و والدین از سن دو سالگی شروع می شود، چون در این سن شخصیت بچه شکل می گیرد و کودکان در این زمان استقلال خود را به صورت مخالفت و «نه» گفتن های مکرر نشان می دهند که در این حالت اگر با واکنش شدید والدین روبرو شوند و به خواسته های کودک توجهی نشود یا آنها را سرکوب کنند، دچار شک و تردید می شوند و در آینده احساس بی لیاقتی و بی کفایتی خواهند کرد.
مهارت های زندگی کودکان
بهترین راه این است که خطراتی را که در کمین بچه‌هاست با زبانی قابل فهم برای آنها توضیح داد و بلافاصله روش‌های پیشگیری از این خطرات را هم به آنها آموزش داد و مهم تر از همه آموختن روش‌های محافظت از خود، شاید مهم‌ترین کاری باشد که والدین برای فرزندانشان انجام می‌دهند؛ حتی مهم‌تر از فراهم کردن خورد و خوراک و پوشاک مناسب..
البته همین مهم‌ترین وظیفه، سخت‌ترین هم هست؛ چون اگر قرار باشد همه خطرات پیرامون کودک را به او توضیح بدهید، این کار آثار روانی نامطلوبی به جا می‌گذارد. در واقع کودک دیگر به هیچ چیز و هیچ کس اعتماد نخواهد داشت و یک احساس اضطراب و ترس همیشگی، با او همراه خواهد بود اما اگر از گفتن این خطرات صرف‌نظر کنید، باز هم این کارتان عواقب خاص خودش را خواهد داشت.
به گفته کارشناسان و روان شناسان ، در چنین مواردی باید خیلی حساب شده و منطقی با بچه‌ها صحبت کرد.. هیچ‌گاه نباید برای هوشیار کردن کودکان قصه‌های ترسناک برای آنها تعریف کرد چون این داستان‌ها بچه‌ها را در وحشت و اضطراب رها می‌کند و هیچ راه‌حلی به آنها یاد نمی‌دهد.
بیشتر بدانیم : نوروفیدبک چیست ؟
