فهرست استاد مغز

دکتر روانشناس کودک آقا در مشهد

اشتراک گذاری این مطلب: 

دکتر روانشناس کودک آقا در مشهد

شرکت در چند جلسه مشاوره با روانشناس متخصص کودک و نوجوان میتواند برای همیشه شما را از شر این رفتار خسته کننده رهایی بخشد.

اعتماد به نفس کودکان

اعتماد به نفس مجموعه‌ای از باورها و احساساتی است که ما در مورد خود داریم و در واقع درک ما از خودمان است. این که ما چگونه خود را تعریف می‌کنیم روی انگیزه‌ها، نظرات و رفتارهای ما تاثیرگذار بوده و در احساسات ما موثر است.

شکل‌گیری الگوی اعتماد به نفس، خیلی زود در زندگی آغاز می‌شود. مثلا یک کودک نوپا که راه رفتن را برای اولین بار تجربه می‌کند، دچار حس انجام یک کار می‌شود که باعث تقویت اعتماد به نفس می‌شود. یادگیری برخاستن پس از تلاش‌های ناموفق قبلی به کودک می‌آموزد که او می‌تواند.

مفهوم موفقیت در قبال پافشاری در یک کار، خیلی زود در ذهن کودک شکل می‌گیرد. همین طور که کودک تلاش می‌کند، شکست می‌خورد، دوباره تلاش می‌کند و بار دیگر شکست‌خورده و سرانجام پیروز می‌شود، احساس خوبی درمورد توانایی‌هایش به وی می‌دهد. در همین زمان، کودک مشغول خلق یک خودپنداری براساس ارتباط با دیگر افراد است. به همین دلیل است که نقش والدین، کمک به کودک برای شکل‌گیری یک وضعیت دقیق و سالم از خودآگاهی است.

کودکی که با یک موفقیت شاد می‌شود اما احساس می‌کند که مورد عشق و علاقه قرار نگرفته است، اعتماد به نفس پایینی را تجربه خواهد کرد. همچنین کودکی که دوست داشته می‌شود اما در مورد توانمندی‌های خود تردید دارد، او نیز در آینده اعتماد به نفسش پایین می‌آید. اعتماد به نفس مناسب از تعادل صحیح این دو موضوع با یکدیگر ناشی می‌شود.

تربیت فرزند

یکی از عوامل مؤثر در رفتار فرد خانواده است محیط و ساختار خانواده نخستین و با دوام ترین عامل است که در رشد و شخصیت افراد تأثیر می گذارد پدر و مادر، برادران و خواهران در آشنایی کودک به زندگی و فرهنگ جامعه، نقش مؤثری را برعهده دارند.

در جهان امروز کودکان به عنوان مهم ترین سرمایه های ملی هر کشور مورد توجه خاص قرار گرفته است از این رو نقش تربیتی کودکان، شناخت و پرورش استعدادهای آنها توسط والدین به عنوان اولین معلمان و مربیان علاقمند به تربیت و سرنوشت آنها، بسیار ضروری است.

بیشتر مردم بر این باورند که ارتباط میان پدر و مادر و کودک از عوامل اساسی در ایجاد پیوند محبت و صمیمیت است. مادامی که کودکان حس کنند والدین آنها را درک می کنند و در طول فراز و نشیب های زندگی راهنما و مشکل گشای آنها هستند این خود باعث می شود یک نوع حس اعتماد به نفس و امنیت که شالوده حس عزت نفس است در آنها شروع به رشد کند.

خانواده به عنوان یک رکن اصلی و اساسی در تربیت کودکان همیشه کانون توجه روانشناسان، جامعه شناسان و… بوده است. زیرا اولین اجتماعی که کودک در آن رشد می کند، می آموزد، تربیت می شود خانواده است.

طبیعی است که خانواده در طی نخستین سال های زندگی کودک بر اثر تماس نزدیک و دائمی با او، نقش قابل ملاحظه ای در شکل گیری شخصیت وی دارد. محیط گرم و دوستانه خانواده که در آن پدر و مادر و اعضای دیگر خانواده دارای روابط خوب و صمیمانه هستند کودکان سالم تر و با شخصیت مثبت و فعال بار می آیند.


بیشتر بدانیم: بازی درمانی 

ترس اجتماعی کودکان

یکی از حساس ترین دوران برای یک فرد دوران نوجوانی می باشد. این دوران توام با تغییرات بلوغ است. بسیاری از افراد در این دوره دچار تغییرات روحی ، جسمی ، فکری و اجتماعی می شوند و در صورتی که این مسئله درست هدایت نشود باعث بروز مشکلاتی در فرد می شود.

نوجوانی، یک دوره رشدی است که با تغییرات جسمانی، شناختی، اجتماعی و هیجانی همراه است و این تغییرات در صورت هدایت نادرست باعث به وجود آمدن مشکلاتی برای نوجوان و خانواده وی می شود.

یکی از مشکلات و اختلالات این سن ترس اجتماعی در نوجوانان است که سبب بروز دشواری هایی در کار تربیت و هدایت آنان می شود. این اختلال بویژه در آغاز بلوغ در برخی نوجوانان به چشم می خورد و باعث پیچیدگی در روابط آنان می شود. در واقع ترس اجتماعی در نوجوان تا حدودی کاملا طبیعی است، اما زمانی به صورت معضل در می آید که در روابط نوجوان اختلال ایجاد کند و نوجوان از ارتباط با دوستان، همکلاسی ها و دیگر افراد پرهیز کند.

ترس از صحبت کردن، داشتن هیجان و کمرویی در حضور افراد غریبه از علائم ظاهری رایج این نوع ترس است که در نهایت باعث دوری گزینی و محدود شدن زندگی اجتماعی و حتی به وجود آمدن مشکلاتی برای آینده وی خواهد شد.

ترس اجتماعی معمولا شامل ترس شدید از زیر نگاه دیگران بودن، ترس از مورد انتقاد قرارگرفتن یا ترس از رفتاری که موجب تحقیر و شرمندگی می شود، است. نوجوان مبتلا به ترس اجتماعی یا از موقعیت ها و فعالیت های اجتماعی به کلی دوری می کند یا با تحمل ترس، آن موقعیت ها را پشت سر می گذارد.

اوتیسم چیست؟

اوتیسم نوعی اختلال رشد است که با مشکلاتی در تعاملات اجتماعی و ارتباطات و همینطور رفتارهای محدود و تکراری شناخته می‌شود.

اوتیسم بیماری نیست چرا که بیماری پاسخ پاتوفیزیولوژیک به یک محرک خارجی (مانند میکروب‌ها) و یا داخلی (مانند سلول‌های سرطانی) است؛ اما اختلال به دلیل تفاوت در فعالیت‌های ساختاری یا عملکردی اجزای بدن حاصل می‌شود.

والدین کودکان مبتلاء به اوتیسم معمولا در طول سه سال اول زندگی فرزند خود متوجه علائم آن می‌شوند. اما در برخی مواقع گاهی تا نوجوانی و حتی بزرگسالی اطرافیان فرد متوجه وجود این اختلال نیستند.

تشخیص این اختلال براساس رفتارهای فرد مبتلاء است. ناتوانی در برقراری روابط اجتماعی، حساسیت به نور و صدا، سکوت، پرخاشگری، حالات و حرکات غیرعادی بدن یا صورت، اجتناب از برقراری تماس چشمی، تاخیر در یادگیری صحبت کردن و لحن یکنواخت از علائم این اختلال هستند.

فرد مبتلاء ممکن است یکی یا همه این علائم را با شدت‌های متفاوت از خود نشان دهد.

اگر کادر درمان دانش و امکانات کافی برای تشخیص اوتیسم را نداشته باشند، امکان آن وجود دارد که فرد مبتلاء به این اختلال بدون تشخیص و بدون دریافت درمان کافی به حال خود رها شود.


بیشتر بدانیم : نوروفیدبک چیست ؟

ما در مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره آرامش ماندگار تمامی خدمات تخصصی کودک و نوجوان شامل نوروفیبک، بازی درمانی، گفتاردرمانی، مشاوره و روانشناسی و برگزاری جلسات آموزش گروهی برای والدین را به مخاطبین عزیزمان ارایه میدهیم.