آدرس کلینیک روانشناس کودک در مشهد

« یکی از مهم ترین اهداف والدین، سلامت روان فرزندانشان است. »

با متخصصان مجرب و توانمند ما به این هدف برسید

اضطراب کودکان

اختلالات اضطرابی از جمله اختلالات شایع در کودکان هستند. اضطراب، هیجان ناخوشایندی است که کودک در آن، انتظار وقوع حادثه ای ناراحت کننده را دارد. اضطراب، با دلشوره، نگرانی، ترس و وحشت همراه است. با وجود اینکه اضطراب جزء جدایی ناپذیر زندگی کودک است، ولی اگر دایم و بیش از حد باشد، میتواند مشکل ساز بوده و بر عملکرد کودک در زمینه های دیگر اثر منفی گذارد. مثلا اضطراب جدایی از مادر، می تواند مانع از رفتن کودک به مدرسه، دوری از اجتماع و افت عملکرد تحصیلی شود.

علائم اضطراب

اضطراب در کودکان میتواند نشانه هایی چون بی قراری، احساس خستگی، بی خوابی یا بد خوابی، طپش قلب، عرق کردن، سر درد و سر گیجه، تکرر ادرار، لکنت زبان،مشکل در تمرکز و حافظه، ناخن جویدن، دلدرد و دل پیچه و … باشد.

راهکارهایی برای کاهش اضطراب کودکان
 توجه و شناسایی موقعیت هایی که در کودک ایجاد اختلال می کند.
 صحبت کردن با کودک درباره ترسها و نگرانی هایش.
 تحقیر نکردن و مسخره نکردن این اضطراب ها.
 اجتناب از موقعیت هایی که باعث تشدید نگرانی و اضطراب در کودک می شوند.
 آموزش به کودک برای نحوه شناختن و نامیدن احساسات و بیان آنها.
 کمک گرفتن از متخصصین روانشناسی کودک که در اولویت قرار دارد.

علت ناسازگاری فرزندان با والدین

دلایل متعددی را برای این ناسازگاری ها بر شمرده اند اما آنچه که در این زمینه از همه مهم تر می باشد را اشاره می کنیم:

عدم توجه والدین در تغییر نقش کودکی به نوجوانی. فرزند یک خانواده را در نظر بگیرید که تاکنون کودک بوده تمام  رفتارها و برخوردهای ما با این فرد در حد یک کودک بوده است حتی انتظاری که ما نیز از وی داشتیم در حد یک کودک بوده، اکنون با توجه به رشد جسمی و ذهنی وی در آستانه پذیرفتن نقش نوجوانی و بزرگسالی است که باید با توجه به این موضوع با وی برخورد نمود و او نیز همین انتظار را دارد.

در دوره ی نوجوانی، نوجوان می خواهد مستقل شود، می خواهد از وابستگی به بزرگ تر و والدین و حتی تبعیت از آنها رها شود و به خودش متکی باشد. سعی می کند درباره ی موضوعی که پیش می آید خودش فکرکند. احساس نماید، عمل کند و به دنبال مبنایی برای خود می گردد نه نظریه های والدین و بزرگ ترها، علاوه بر این یک خصوصیت دیگری نیز در این دوره در او ظاهر می شود و آن گرایش شدید به عضویت در گروه است. یعنی            می خواهد به این وسیله استقلال خودش را از خانواده عملی بسازد .

عدم توجه والدین و فرزندان به این خصوصیات که در نوجوانی پدید می آید و رعایت نکردن رفتارها و برخوردها و مطابقت ندادن انتظارات خود با این شرایط،  موجب بروز اختلاف میان  فرزندان و والدین و نارضایتی آنها می شود .

تفاوت در اجتماعی شدن والدین و فرزندان، افراد با توجه به دوره زمانی و جامعه ای که در آن بزرگ می شود انتظارات و ارزشهای آنها نیز متفاوت خواهد بود.

بیشتر بدانیم : اوتیسم چیست؟

آموزش مهارت های زندگی کودکان

از نظر روانشناسان آموزش مهمترین مهارت های زندگی به کودکان پس از تامین نیازهای اولیه دارای بالاترین اولویت قرار دارد.

فرزند خود را در اولین جلسه کلاس مدرسه یا دانشگاه تصور کنید. از او چه انتظاری دارید. او باید چه مهارت هایی را بکار بگیرد؟ مهارت هایی مانند تعامل با دیگران، مدیریت زمان، پول و دارایی یا اینکه تنها بتواند از پس شستن دست هایش برآید شما را قانع می کند؟
همانطور که قطعا شما هم با ما موافقید فرزند شما برای حضور در اجتماع باید مهارت هایی بیش از آنچه از یک کودک انتظار میرود را آموخته باشد.

یکی از مهم‌ترین وظایف والدین، تربیت فرزندان است؛ فرزندانی که امروز در کانون خانواده در حال تربیت تحت نظر والدین هستند، به‌زودی باید خودشان سرپرستی تشکیل یک خانواده را به عهده بگیرند. والدین، آینه تمام نمای فرزندان خود هستند، تمامی رفتارها، گفتارها و برخوردهای والدین نه‌تنها در روحیه و ذهنیت فعلی فرزندان ما تأثیرگذار است، بلکه شکل‌دهنده شخصیت اجتماعی آینده فرزندان ما نیز است.

بسیاری از اختلافات زوجین در زندگی مشترک حاصل رفتارهای والدین­ در دوران قبل از ازدواج است؛ درواقع زوجین، الگوی تربیتی دوران کودکی، نوجوانی و جوانی خود را به‌عنوان یک روش در زندگی مشترک خود نیز پیاده می­کنند. این جمله بدین معناست که بسیاری از اختلافات زناشویی زوجین ریشه در شیوه تربیت دوران کودکی آنها دارد.

بیش فعالی در کودکان

معمولا همه‌ی ما دست کم یک کودک بیش فعال را در خانواده یا اقوام خود سراغ داریم. این کودکان بسیار باهوش و با استعداد هستند ولی با این وجود، در زندگی تحصیلی و شغلی موفق نمی‌شوند، زیرا نمی‌توانند بر چیزی تمرکز کنند و انرژی و استعدادهای سرشار خود را در جهتی درست به‌کار بگیرند.

خوشبختانه این مسئله قابل کنترل است و اگر والدین بدانند که چگونه با کودک بیش فعال خود برخورد کنند، می‌توانند انرژی و استعدادهای او را به مسیر درست هدایت کرده و زمینه‌ی موفقیت‌های او در آینده را فراهم کنند.

علائم بیش فعالی، مواردی مانند مشکل در سازماندهیِ وظایف، پرت شدن حواس، اجتناب از انجام کارهای سختی که نیاز به تلاش دارند، ناتوانی در حفظ توجه به یک کار و مشکل در دنبال کردن یک کار تا انتها است. بیش فعالی، با بی‌قراری، بیش از حد صحبت کردن، و ناآرامی در کودک، خود را نشان می‌دهد. اصلی‌ترین علامتِ آن، وجود الگوی مداومی است که در عملکرد یا رشد کودک، اختلال ایجاد می‌کند.

معمولا علائم بیش فعالی، در دو یا چند حوزه از زندگی فرد مشاهده می‌شوند: یعنی خانه، محلِ کار، مدرسه و روابط اجتماعی. شیوه‌ی بروز و میزانِ نشانه های بیش فعالی، باید به صورتی باشد که با میزانِ رشدی که از کودک انتظار داریم، در تضاد باشد. یعنی کودک باید به میزان قابل توجهی، در مقایسه با همسالانِ خود، بیش فعال تر باشد.

علائم بیش فعالی، قبل از سن ۱۲ سالگی مشاهده می‌شوند.

بیشتر بدانیم : نوروفیدبک چیست؟