بهترین مرکز مشاوره کودک

« با مشاوران متخصص و زبده ما به سمت تربیت مطلوب فرزندانتان قدم های محکم تر بردارید. »

لجبازی کودکان

لجبازی کودکان به شکل ها و دلایل مختلف بروز می کند، معمولا این واژه را درباره کودکان زیر ۳ سال با احتیاط به کار می برند چون مثلا لجبازی کودک دو ساله، یک نوع واکنش رفتاری و هدف دار نیست.

این کودکان به علت مشکلات جسمی و یا تعارضات درونی، مشکلات خود را به صورت گریه ، نق زدن، پرخاشگری، بی خوابی، امتناع از خوردن غذا و بی اختیاری ادرار و مدفوع نشان می دهد اما لجبازی در کودکان ۷ ساله باید جدی گرفته شود و چون کاملا متفاوت است و روش های برخورد متفاوت تری با کودک دو ساله دارد.

در این گونه موارد باید به دنبال پی بردن به علت مشکل و رفع آن بود. واکنش هایی نظیر تنبیه کودک و یا بی توجهی به او می تواند زمینه ساز ایجاد تصویری نامطلوب از والدین در ناخودآگاه کودک باشد که بعدها به شکل خشم هدف دار خود را نشان می دهد. در برابر لجبازی کودکان خود به هیچ عنوان واکنشی نباشیم و حتما عملگرا رفتار کنیم.

اعمال روش خاموشی در برابر شدت لجبازی

از طرف دیگر باید روش «خاموشی» را اعمال کرد، به این مفهوم که والدین در مقابل رفتارهای منفی کودک هیچ واکنش کلامی، دیداری و شنیداری انجام نمی دهند و گویی چیزی را ندیده اند، کودک پس از چند بار تکرار رفتار منفی، به علت دریافت نکردن پاسخ، پی می برد که کارش بیهوده است.

هویت فردی نوجوانان

شکل گیری هویتی مثبت، از تکالیف  عمده و اساسی روانی-اجتماعی در دوره نوجوانی است. هویت به گفته اریکسون، مفهوم جامع و منسجمی از خویشتن است  که از اهداف، ارزشها، و باور هایی تشکیل شده که فرد قویا” به آنها پایبند است، و در این دوره به کانون اصلی توجه فرد تبدیل می شود.

به گفته اریکسون(۱۹۶۸) مهمترین تکلیف در دوره نوجوانی، حل و فصل “بحران” هویت  در برابر گم گشتگی نقش است که هدف آن تبدیل شدن به فرد بزرگسالی برخوردار از یک خودپنداره منسجم و نقشی ارزشمند در اجتماع است.

نوجوانان به منظور شکل دادن به هویت خود باید توانایی ها، نیازها،علایق و تمایلات خود را به گونه ای محقق و سازماندهی کنند که بتوانند آنها را در بافتی اجتماعی ابراز کنند و نشان دهند.  نوجوانانی که خود را می پذیرند و هویت مثبتی برای خود قائلند به لحاظ روانشناختی از افرادی که هویتی منفی دارند و به خود علاقه ای ندارند، سالمتر هستند.

ویژگی های افراد برخوردار از هویت

• مهمترین ویژگی های افراد برخوردار از هویت مثبت عبارتند از:
• گزینه های مختلف زندگی  را بررسی و تعهدات مشخصی را به عهده می گیرند.
•  به مسائل زندگی خود خیلی فکر می کنند و هیجانات خود را مدیریت می کنند.
• انتخاب های خود را انجام داده و تعهد زیادی به آنها ابراز می دارند.
•  فکور هستند و نه درونگرا، شوخ طبع هستند و تحت فشار روانی عملکرد خوبی دارند.
•  قادر به برقراری روابط صمیمانه هستند، و برای خود معیارهایی دارند و آماده پذیرش عقاید و نظرات جدید هستند.
•   نسبت به سایر همسالان پخته ترند و در روابط با دیگران کفایت و شایستگی بیشتری از خود نشان می دهند.

» بیشتر بدانیم : اوتیسم چیست؟

تقویت ارتباط والد فرزند

در جامعه مدرن امروز ما خودخواهی رواج داده شده است .به منظور پرورش فرزندانتان تا هیولاهای کوچک نشوند، باید تلاش کنید و تمرکزتان را بر روی آموزش و شخصیت آنها بگذارید. مطالعه دانشگاه هاروارد از ۱۰،۰۰۰ دانش آموز متوسطه و دبیرستان نشان داده که ۴ نفر از ۵ نفر، درک کرده اند که والدینشان به موفقیت بیش از مراقبت از دیگران اهمیت می دهند در عوض، والدین باید توسط مثال ها هدایت شوند، بنابراین کارهای دلسوزانه یا نظارت دیگران را نشان می دهند و اولویت خود را در نظر می گیرند.

این اقدام منجر به تکمیل شدن آنها می شود و فرزندان یاد می گیرند که خودشان مهم نیستند. نگرش مثبت با رفتار مراقبتانه می تواند خشم، افسردگی و انتظاراتی را که میتواند همه چیز را به دست بگیرد، را تعویض و جابه جا کند، زیرا آنها روحیه ای دارند که “باید همه چیز را ببرند”.

با ارتباطات، همدلی، منطق، قواعد و سازگاری، والدین ابزارهایی برای پرورش فرزندان خود دارند این جاده ممکن است پر از چاله باشد، اما با پایه ای قوی، روابط خوب ،شکل می گیرد و می ماند.

هر روز کودکان خود را در آغوش بگیرید

زمانی که صبح کودک از خواب بیدار می‌شود و زمانی که می‌خواهد بخوابد، برای چند دقیقه در کنار او دراز بکشید. به هنگام وارد یا خارج شدن از خانه کودک را در آغوش بگیرید. با کودک تماس چشمی داشته باشید و به او لبخند بزنید.

از جمله دوستت دارم استفاده کنید

هر روز به فرزند خود بدون توجه به سن و سال او بگویید که دوستش دارید. این جمله حتی می‌تواند در زمانی که والدین بر سر مسأله‌ای با کودک خود تفاهم ندارند یا از دست او عصبانی هستند، استفاده شود. کودک اگر نسبت به عشقی که پدر و مادر به او می‌ورزند مطمئن شود، معبر قلب خود را به روی والدین می‌گشاید.‏

 کشمکش بین استقلال و وابستگی

با توجه به اینکه این دوره، حد فاصل دوران کودکی و بزرگسالی است، از دست دادن حمایت‌های بی‌قید و شرط والدین برای کسب احساس استقلال از یک طرف و لذت مورد حمایت و پشتیبانی آنها بودن و همانطور کودک ماندن و بدون زحمت و دردسر، همیشه مورد محبت قرار گرفتن از طرف دیگر، در نوجوان کشمکش درونی ایجاد می‌کند و جنگ روانی عمیقی در ذهن او به وجود می‌آورد.

بعضاً خانواده و مدرسه و جامعه نیز از او توقعات متناقض دارند، گاهی او را به چشم یک کودک نگاه کرده و برخوردی تحقیرآمیز دارند و گاهی هم توقعات از او بیش از حد توان اوست و به چشم بزرگسالان به او می‌نگرند که این خود به کشمکش‌های درونی نوجوان دامن زده و او را با مشکل روبرو می‌سازد.

» بیشتر بدانیم : نوروفیدبک چیست ؟