معرفی مشاور و روانشناس خوب کودک در مشهد

« با مشاوران متخصص و زبده ما به سمت تربیت مطلوب فرزندانتان قدم های محکم تر بردارید. »

سبک هاب فرزندپروری

یکی از موضوعاتی که والدین در تربیت کودک خود مورد توجه چندانی قرار نمی‌گیرد، اهمیت سبک فرزند پروری در شکل‌گیری شخصیت کودکان است. آنچه بسیاری از والدین نمی‌دانند این است که طرز رفتار ما با کودکان می‌تواند ازلحاظ روانشناسی آن‌ها را تحت تأثیر قرار دهد. روش تربیت کودکان نیز نقش مهمی در نوع رفتاری که آن‌ها با والدین خود خواهند داشت بازی می‌کند. در این مقاله از سایت مشاوره باما به بررسی تأثیر روانشناسی سبک های فرزندپروری بر رشد و تربیت فرزند و اثرات بلندمدت آن بر روی شخصیت کودک را موردمطالعه قرار می‌دهیم.

انواع سبک های فرزندپروری

در حال حاضر، کلیه سبک های فرزندپروری به چهار گروه مختلف تقسیم می‌شوند و تمام والدینی که به تربیت فرزندان خود مشغول هستند در یکی از این دسته قرار دارند:

• سبک فرزند پروری مقتدرانه
• سبک فرزند پروری سهل گیرانه
• سبک فرزند پروری مستبدانه
• سبک فرزندپروری مسامحه کارانه

شیوه های فرزندپروری بالا بر اساس دو عامل زیر دسته بندی شده‌اند:

• خواسته‌ها و انتظارات والدین از فرزندان
•  احساس مسئولیت یا پاسخ گوئی به نیاز فرزندان

کج خلقی کودکان

بدخلقی‌های ناگهانی کودک که اصطلاحاً آن را الم‌شنگهٔ کودک می‌نامند، مثل احساسی یک طوفان ناگهانی و گاهی شدید است. به عنوان مثال، یک لحظه شما و فرزندتان در رستوران در حال لذت بردن از شامتان هستید و یک لحظه بعد او به هق‌هق می‌افتد، بعد شروع به ناله می‌کند و سپس با بالاترین حد صدایش فریاد می‌زند، آن هم فقط به این علت که نی نوشیدنی‌اش کمی خم شده است.

کودکان بین یک تا سه سالگی بیشتر مستعد الم‌شنگه به پا کردن هستند. اگرچه ممکن است نگران شوید که شما دارید او را فردی مستبد و خودکامه بار می‌آورید، اما بهتر است خوش‌بین باشید، چون در این سن بعید است که فرزندتان از روی حیله و برای تحت فشار گذاشتن شما قشقرق به پا کند. به احتمال زیاد، او در واکنش به احساس درماندگی خود دچار بحران شده است.

روان‌شناسان تربیت کودک این مشکل را بیشتر ناشی از مهارت‌های زبانی نامتوازن می‌داند. کودکان نوپا کم‌کم از چیزهایی که می‌شنوند معنای واژگان بیشتری را درک می‌کنند اما توانایی آنها برای تولید زبان و برقراری ارتباط کلامی هنوز خیلی محدود است. وقتی فرزندتان نمی‌تواند احساس خود را بیان کند یا بگوید چه چیزی می‌خواهد، احساس سرخوردگی و درماندگی بروز می‌کند و او شروع به جنجال به پا کردن خواهد کرد.

بیشتر بدانیم : بیش فعالی چیست ؟

جیغ زدن و فریاد کشیدن کودک

بعضی از کودکان نوپا هر وقت می‌خواهند توجه والدین خود را جلب کنند، جیغ می‌زنند. آنها با این کار می‌خواهند بگویند: «به من نگاه کن». کودکان دیگر وقتی چیزی را می‌خواهند که نمی‌توانند به دست بیاورند، جیغ می‌زنند. در این صورت، جیغ کشیدن به معنای «من می‌خوامش و همین حالا آن را به من بده» است.

گاهی اوقات میزان صدای کودک نوپایتان زیاد می‌شود، اما نه به خاطر آزار دادن شما، بلکه به خاطر آن سرزندگی و نشاط شگفت‌انگیز کودکان نوپا. کودکان نوپا دوست دارند قدرت صدای خود را آزمایش کنند و ببینند که به چه شکل‌هایی می‌توانند از آن استفاده کنند.

راهکارهای مدیریت و کنترل جیغ کودک

فریاد زدن بر سر کودک نوپا برای پایین آوردن صدایش کمکی نخواهد کرد، فقط این پیام را به او انتقال می‌دهد که هر کس صدایش بلندتر باشد برنده می‌شود. بهترین شانس شما برای موفقیت این است که از موقعیت‌هایی که کودکتان را به بالا بردن صدایش تحریک می‌کند بپرهیزید و وقتی او شروع به جیغ زدن می‌کند توجهش را به چیز دیگری جلب کنید. چند راهنمایی دیگر در این مورد هم می‌تواند به شکل زیر باشد:

کارهای بیرون از خانه را با برنامهٔ او هماهنگ کنید: همیشه امکان‌پذیر نیست که با برنامهٔ روزانهٔ کودکتان هماهنگ شوید اما هر زمان که امکان دارد، قبل از اینکه خانه را ترک کنید مطمئن شوید که او استراحتش را کرده و غذایش را هم خورده است.

از او بخواهید از صدای مخصوص توی خانه استفاده کند: اگر جیغ کشیدن کودک نوپایتان ناشی از خوشحالی و نشاط است، سعی کنید از نظر دادن یا انتقاد پرهیز کنید. اما اگر واقعاً آزارتان می‌دهد، از او بخواهید از «صدای مخصوص داخل خانه» استفاده کند و صدای خود را پایین بیاورید تا مجبور شود برای شنیدن صدای شما ساکت شود.

خطاهای فرزندپروری

•    خطای سوءاستفاده از قدرت
یک پدر و مادر خوب، باید قدرت داشته باشن. اما نباید زور بگن. نباید زورگویی کنن.
•    خطای دخالت
وقتی پدر و مادر مرتکب خطای دخالت می‌شن که در حریم فرزندشون دخالت کنن. شایع‌ترین جایی که دخالت می‌کنن و خودشون رو حق به‌جانب هم میدونن، موقع غذا خوردنه.

وقتی رعایت احترام اون و بشقابش رو نمی‌کنن و غذا میریزن توی ظرفش و میگن بخور، برات خوبه یا وقتی سرزده به‌اتاقش میرن بدون اینکه در بزنن؛ یا وقتی دفتر خاطراتش یا وسایل شخصی‌اش رو وارسی می‌کنن تا شاید .. ؛ چون مادر هستند یا دلواپس بچه‌شون هستند و .. .
و یکی دیگه از جاهای رایج ارتکاب این خطا، وقتیه که کسی‌از بچه سؤال می‌کنه، اما اونها جواب میدن. مثل این مورد:
مهمان از دختر می‌پرسد: سلام خانم کوچولو، کلاس چندمی؟ .. مادر: کلاس سوم .. مهمان رو به‌دختر: آفرین، اسم معلمتون چیه؟ .. مادر: خانم حسینی.
در واقع می‌خوایم بگیم، وقتی بدون درخواست فرزندمون کاری براش می‌کنیم، کسی از فرزندمون سؤال می‌کنه اما ما جواب میدیم، یا وقتی مادر و بچه دارن حرف میزنن، پدر وارد مکالمه اونها میشه و جواب میده، فراموش نکنیم که داریم خطا می‌کنیم.می‌تونیم حدس بزنین ارتکاب این خطا چه اشکالی ایجاد می‌کنه؟ اینطوری قانون استقلال تو بازی فرزندپروری شکسته میشه. یعنی بچه مستقل بار نمی‌آد. یعنی خودش نمیتونه از خودش دفاع کنه، خودش نمیتونه حرفش رو بزنه.